همیشه سلام...
تقدیم تو عزیز مهربونم

فکرشم نکرده بودم
توى فالِ من بیفتى 

وقتى افتادى چرا پس 

هیچى از خودت نگفتى؟ 

تو نگفته بودى واسم

که چشات همیشه خیسه

زندگیت یه دونه دفتر

با یه چند تا خودنویسه

همیشه خیال مى‏کردم

خشک و مردونه و سردى

حتى به حسِّ لطیفت

یه اشاره هم نکردى

به خدا نمى‏دونستم

که دلت پر از ترانه‏ست

تو بهم نگفتى دنیات

یه جورایى شاعرانه‏ست

خیلى دوس دارم بدونم

دلت عاشق کى مى‏شه؟

چرا هیچى نمى‏گى تو؟

چرا ساکتى همیشه؟

آخه شاعرام یه روزى

دلشون هوایى مى‏شه

به خدا دروغ نمى‏گم

فکر کنى، خدایى مى‏شه

دل مى‏دن به یه نفر که

خیلى دنبالش مى‏گشتن

واسه پیداشدنش از

هر چى فکر کنى گذشتن

یادته شعراى یغما ( یغماگلرویی )

که واسه یه مهربون بود

توى هر بندِ ترانه‏اش

کلى دلواپس اون بود

دخترى که طرحِ عشقُ

روى بومِ لحظه‏هاش زد

اومد و چه عاشقونه

واسه زندگى صداش زد

دخترى که خیلى کارا

اون روزا به خاطرش کرد

دخترى که با نگاهش

تا همیشه شاعرش کرد

دخترى که مى‏گن اسمش

خانومِ رنگین‏کمونه

هنوزم کسى که دستاش

توى دستشه همونه

اما ??، تو و مریم ( مریم حیدرزاده )

چرا اینقد گوشه‏گیرین

چرا با این همه عاشق

واسه هیچکس نمى‏میرین

همیشه تنهاى تنها

سَرِتون توى کتابه

فکرتون فقط همیشه

پِىِ واژه‏هاى نابه

سَرِتون یا گرمه خوندن

یا نوشتنه همیشه

همُّ و غمتون همینه

اینجا چى قافیه مى‏شه؟

عاشق هیشکسى نیستید

با یه دنیا عاشقانه

کارى با هیشکى ندارید

دنیاتون شده ترانه

کسى نیست که عمرتونُ

لااقل به پاش بذارین

کسى نیست که بعضى وقتا

سر رو شونه‏هاش بذارین

چرا این همه گذشته

به کسى دل نمى‏بندین؟

راستى ?? تو و مریم

متولداى چندین؟

سعى دارین جلوى رسمى

که شده بابُ بگیرین؟

یا مى‏خواین که پیش روتون

راهِ سهرابُ بگیرین؟

دلِ آسمونى آره

جاى آدما نمى‏شه

آره هیشکى توى دنیا

لایقِ شما نمى‏شه

ولى بعضى‏ها همین جا

خیلى مهربون و نازن

خیلى‏ها همین حوالى

شاعرن، ترانه‏سازن

??دوست دارم بدونم

چه چیزایى آرزوته

تا کجا ادامه داره

جاده‏اى که پیش روته

نکنه تو دوست ندارى

یکى که ماهِ زمینه

شبا با حسِّ قشنگش

پاى صحبتات بشینه؟

دوست ندارى یه فرشته

نازنینِ خوشگلت شه

یه زن از نسلِ ترانه

بیاد و مُکمِلت شه

نذار این روزاى زیبا

واسه غم بشه بهونه

نمى‏خوام فردا یه وقتى

حسرتش برات بمونه

نمى‏خوام تو بى‏کسى‏ها

آخرش تو پَس بیُفتى

بعد این همه دُوییدن

یه روز از نفس بیُفتى

طرزِ زندگیت عزیزم

مى‏مونه روى زبونا

مطئنم که یه روزی

می شی الگوى جوونا

پس مراقبِ دلت باش

تنهایى اینقده خوب نیست

برو و فکرِ طلوع باش

هیچى تلخ‏تر از غروب نیست

ghoooooooooooorbone harchi adame doroeeeeeeeeeeeeee